Το έργο τοποθετήθηκε στο κατάστρωμα μιας γκαλερί-καράβι που ήταν αγυροβολημένη σε ένα από τα κανάλια του Τάμεση, στο έντονα μεταμοντέρνο αρχιτεκτονικό περιβάλλον του Canary Wharf στο Λονδίνο. Ο αυστηρός κάναβος του έργου συνομιλούσε με τα μορφολογικά στοιχεία των πολυώροφων κτιρίων στον περιβάλλοντα χώρο. Οι 45 πλάκες, διαστάσεων 45χ45 εκ. έκαστη, κατασκευάστηκαν από υλικό επιλέχτηκε ακριβώς για την ιδιότητά του να φθείρεται. Mετά το πέρας της έκθεσης έφερε έντονα τα ίχνη της βροχής και της υγρασίας. Πολλές από τις πλάκες ενσωμάτωναν εγγραφές από αρχιτεκτονικά πλάνα και χάρτες, αποτυπώματα απολιθωμάτων, οργανικές υφές, ακόμα και φυτικά μικροαντικείμενα. Περπατώντας κανείς επάνω τους ήταν σαν περπατούσε πάνω σε συμπυκνωμένα αποσπάσματα ιστορίας και γεωγραφίας. Η εγκατάσταση συνιστούσε ένα είδος σκηνής τοποθετημένη σε μια ετεροτοπία (το καράβι), σε μια περιοχή του Λονδίνου (Isle of Dogs) του οποίου η ιστορία είχε κυριολεκτικά εξαλειφθεί. Το έργο αποσυναρμολογήθηκε για να ξαναστηθεί στην παραλία  Camper Sands στο Kent, σχηματίζοντας ένα μονοπάτι και μια πλατφόρμα. Νέες εγγραφές, αυτές των καιρικών συνθηκών προστέθηκαν και διαβάζονταν πλέον σε σχέση με την άχρονη αίσθηση που μπορεί να υποβάλλει ένα παραθαλάσσιο τοπίο.