Οι εικόνες αναπαριστούν οντότητες που δεν μπορούν να οριστούν με βάση τις δυαδικές διακρίσεις ανάμεσα σε οργανικό και ανόργανο, έμβιο και αβιοτικό, ανθρώπινο και ζωικό, φυσικό και κατασκευασμένο.  Συναρμογές εικόνων ανθρώπων, αρχαίων ελληνικών αγαλμάτων, προσθετικών μελών  και άλλων, ετερογενών χρονικά και χωρικά αντικειμένων, επιχειρούν να οπτικοποιήσουν την “συμβίωση” των αποσυνδεδεμένων αποσπασμάτων του σύγχρονου κατακερματισμένου, πραγματικού, συμβολικού και φαντασιακού μας τοπίου.